|
     
|
| Yalnızlığa alışmalı.. |
|
Bavulları hep toplu durmalı insanın... Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı... Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli... İhanetlere, terk edilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı... Yalnızlığa alışmalı... * * * Çünkü 'omuz omuza' günlerin vakti geçti. Dayanışma... günümüz borsasının değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık... Bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlıklar bıraktı. Terörün bile bireyselleştiği çağdayız. Z aman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır. * * * İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa... Sokaklar dolusu ıssızlıkla baş başa yaşamayı göze almalı insan... Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı... Hüzünlü bir şarkıyla paylaşılan gecelerde başım dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli... Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı... Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına... 'Yalnızlık paylaşılmaz/ Paylaşılsa yalnızlık olmaz' dizeleriyle başlamalı güne... Telesekretere 'şu anda size cevap verebilecek kimse yok' denmeli, '... belki de hiçbir zaman olmayacak...' Cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı... * * * Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır. Haklılığın onuru yaşatır insanı... Susmanın utancı öldürür. O yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu, yaptım' la teselli bulmalı insan... Feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı... Kendiyle hesaplaşmaya çalışmalı... Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı... Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözü pek olabilmeli... Sessizliği, sese dönüştürebilmeli... * * * Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan... Yollarla barışmalı... Yalnızlığa alışmalı... |
gönderen: sTaRs - 24/05/2007 - 13:10
|
| Konu Hakkında Yapılan Yorumlar: |
| yorum yapan(tarih) | yorum |
| sTaRs (26/05/2007 - 11:10) | ---Dönemez ki Bana (Gönül Yazar)-- Bir gün dönse bana yıkılmış pişmansa Diz çöker ağlarım şükür dualarıma En kolay affolan sevenin günahı Kalmıyor kimsede kimsenin ahı Geldim dese bana hayat verse bana O geçen günleri veremez ki bana Değişti herşeyim kırılmış bitmişim Eski ben değilim tanımaz görse de.. ----Sessiz Gemi (Hümeyra)---- Artık demir almak günü gelmişse zamandan Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol Bir çok giden memnun ki yerinden Çok seneler geçti, çok seneler geçti Dönen yok seferinden Biçare gönüller ne giden son gemidir bu Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler Bir çok giden memnun ki yerinden Çok seneler geçti, çok seneler geçti Dönen yok seferinden ---Sensiz de Yaşanırmış (Nesrin Sipahi) -- Artık herşey bitti sakın dönme bana Artık herşey bitti elveda aşkına Sen olmadan da yaşanırmış bu dünya Yazık o geçen yıllara Artık hiç acımam o gözyaşlarına Git artık istemem git başkalarına Yeni sevgiler karıştı hayatıma Git artık git istemem seni istemem Ben böyle hergün her gece Yaşıyorum gönlümce Bu hayat ne tatlı ne hoş Çılgınca sevişince Herşey bitti artık sakın dönme bana Artık herşey bitti elveda aşkına Sen olmadan da yaşanırmış bu dünya Yazık o geçen yıllara yazık o yıllara ----Para Para Para (Rüçhan Çamay)---- Gariptir insanlar oğlu neler yaratmış Yarattığı her bugün dünü aratmış Aklı ile herşeyin sırrını bulmuş Kendi yarattığı putun kölesi olmuş Para, para, para Varlığı bir dert yokluğu yara Çerçeveletir kimi asar duvara Kimi onu bulunca dosdoğru bara Kimi sıkar elinde çıkarır suyunu Kiminin değiştirir güzel huyunu Para, para, para Varlığı bir dert yokluğu yara Üç şey demiş Napolyon "Para, para, para" İnsanlar öldülür onu uğruna Servetin ulaşsa da yüz milyonlara Kefenin cebine sığmaz bir tek lira Unutmayın herşeyi yaratan biziz Matbaada parayı basan ellerimiz Sanmayın onun hükmü değişmez yasa Para neye yarardı eller çalışmasa Para, para, para Varlığı bir dert yokluğu yara Para, para, para Yokluğu başka dert fazlası bela Para, para, para Gömeceğim seni bir gün mezara.. -- Herşey Bitmiştir Artık (Rana Alagöz) --- Her şey bitmiştir artık yolumuz ayrılıyor Senin de benim gibi içerin kan ağlıyor Çok yalvardım bir zaman dinlemedin hiç beni Gururumla oynadın artık affetmem seni Sakın çıkma karşıma dönemem sana artık Ne güzel anlaşırken bu aşk da bitti yazık Çok yalvardım bir zaman dinlemedin hiç beni Gururumla oynadın artık affetmem seni .... |
